نقش پیش‌بین خودکارآمدی، تاب‌آوری و عمل به باورهای دینی در فرسودگی شغلی پرستاران

پیش‌زمینه و هدف: بررسی متغیرهای روان‌شناختی مرتبط با فرسودگی شغلی پرستاران به علت استرس‌زا بودن حرفه پرستاری دارای اهمیت است. بر این اساس، هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه خودکارآمدی، تاب‌آوری و عمل به باورهای دینی با فرسودگی شغلی در پرستاران بود. مواد و روش: جامعه آماری پژوهش عبارت بود از کلیه پرستاران مرد و زن مشغول به خدمت در بیمارستان‌های طالقانی، بقیه‌الله (عج) و امام خمینی‌شهر تهران در سال 1393 که از این جامعه نمونه‌ای به حجم 180 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت گردآوری داده‌های پژوهش از پرسشنامه عمل به باورهای دینی (معبد)، مقیاس تاب‌آوری کونور و دیویدسون ((CD-RIS، مقیاس خودکارآمدی شرر (GSE) و پرسشنامه فرسودگی شغلی مسلش (MBI) استفاده شد. یافته‌ها: داده‌ها با استفاده از روش‌های آماری ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین خودکارآمدی با فرسودگی شغلی (45/0-=r، 001/0>p)، تاب‌آوری با فرسودگی شغلی (44/0-=r، 001/0>p) و عمل به باورهای دینی با فرسودگی شغلی (32/0-=r، 001/0>p) رابطه منفی و معنی‌داری وجود دارد. همچنین نتایج آزمون تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که متغیرهای عمل به باورهای دینی، تاب‌آوری و خودکارآمدی روی‌هم‌رفته قادر به تبیین 55 درصد از واریانس فرسودگی شغلی می‌باشند. بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می‌شود متخصصین سلامت روان و مدیران دخیل در این حوزه جهت کاهش فرسودگی شغلی پرستاران بر نقش عمل به باورهای دینی، تاب‌آوری و خودکارآمدی توجه کنند.